Οι πόρνες που άλλαξαν την ιστορία

O Crazy Greek blogger παρουσιάζει τις γυναίκες που από το «αρχαιότερο» επάγγελμα του κόσμου μεταπήδησαν στο πλευρό ισχυρών αντρών και άλλαξαν την ιστορία.


Πίσω από κάθε μεγάλο άντρα βρίσκεται μια ισχυρή γυναίκα εξηγεί το γνωστό γνωμικό για την επιτυχία. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η γυναίκα ήταν κάποτε στο πλευρό... όλων των αντρών; Από τη διασημότερη εταίρα όλων των εποχών μέχρι την πιο ταπεινής καταγωγής αυτοκράτειρα ο Crazy Greek blogger παρουσιάζει τις πόρνες που άλλαξαν την ιστορία.



Ασπασία



Σύμφωνα με το Δημοσθένη, οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν «τις εταίρες για διασκέδαση, τις παλλακίδες για να φροντίζουν τις σωματικές ανάγκες και τις γυναίκες για να προσέχουν τα σπίτια και να κάνουν νόμιμα παιδιά». Από τις τρεις κατηγορίες, ωστόσο, οι εταίρες ήταν αυτές με την πιο ευνοϊκή μεταχείριση. Η νομοθεσία τους επέτρεπε να διατηρούν περιουσία, είχαν εκπαίδευση και συνήθως ήταν συνοδοί των μεγάλων πολιτικών αντρών.

Από τις γνωστές εταίρες του Χρυσού Αιώνα, η Ασπασία έμεινε στην ιστορία εξαιτίας της σχέσης της με τον Περικλή. Οι δύο τους έγιναν ο πυρήνας μια ομάδας φιλοσόφων και διανοητών που καθόρισε την εξέλιξη της Αθήνας ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Σωκρατική μέθοδος ήταν δική της επινόηση. Ακόμα και αν αυτό δεν είναι αλήθεια, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι ο ρόλος της Ασπασίας στη πολιτική και κοινωνική ζωή της Αθήνας υπερέβαινε το καθιερωμένο ρόλο μιας «πρώτης κυρίας». Σε τέτοιο βαθμό που εισέπραξε τη μήνη όλων σχεδόν των κωμικών και σατιρικών συγγραφέων της εποχής.

Κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας του Περικλή, η Ασπασία ήταν πίσω από την αποστολή εκστρατευτικής δύναμης κατά της Σάμου που είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τους Αθηναίους. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Περικλής έστειλε το εκστρατευτικό σώμα για να μεροληπτώντας στην μεταξύ Σάμου και Μιλήτου που ήταν η πιθανότερη γενέτειρα της Ασπασίας. Οι Αθηναίοι κατέλαβαν το νησί αλλά έχασαν σημαντικές δυνάμεις προτού επιβληθούν στους Σαμίους. Σε μια άλλη περίσταση και σύμφωνα με τον Αριστοφάνη, το εμπάργκο των Αθηναίων στους Μεγαρείς ήταν η εκδίκηση της Ασπασίας για την απαγωγή εταίρων από τον οίκο ανοχής που διατηρούσε στην Αθήνα.

Μετά το θάνατο του Περικλή, η Ασπασία έγινε εταίρα του Λυσικλή.



Νελ Γκουίν


Σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές, η Νελ Γκουίν ήταν κόρη του Τόμας Γκουίν, λοχαγού του στρατού των Κοινοβουλευτικών στον Αγγλικό εμφύλιο και της Μαντάμ Γκουίν μιας αλκοολικής και υπέρβαρης ιδιοκτήτριας πορνείου.

Η Νελ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας σε αυτό το περιβάλλον, πιθανώς δουλεύοντας από την παιδική της ηλικία σαν πόρνη. Σε μια εποχή που τα επαγγέλματα της ηθοποιού και της πόρνης είχαν ασαφή όρια, η αγράμματη Νελ κατάφερε να μάθει τη θεατρική τέχνη και το χορό από τους γνωστούς ηθοποιούς Τσαρλς Χαρτ και τον Τζον Λέισι αντίστοιχα. Και οι δύο ήταν εραστές της σύμφωνα με τους συγγραφείς της εποχής.

Η ζωή της Νελ Γκουίν άλλαξε οριστικά όταν γνώρισε τον βασιλιά Κάρολο Β’. Η συνάντηση των δύο κανονίστηκε από το δεύτερο στην ιεραρχία δούκα του Μπάκινγχαμ που ήθελε να παραγκωνίσει τις βασικές ερωμένες του βασιλιά και να έχει έναν άνθρωπο δικό του πολύ κοντά στο βασιλιά. Η επικράτηση της Γκουίν επί των άλλων συνοδών δεν ήταν εύκολη. Για να γίνει η Γκουίν πρώτη ερωμένη του βασιλιά χρειάστηκε ένα εκρηκτικό μείγμα ερωτισμού, χάρης, τακτικών κινήσεων αλλά και ανθρωποκτονιών. Το καθιερωμένο απογευματινό τσάι για πολλές ερωμένες του βασιλιά ήταν και το τελευταίο.

Η Νελ Γκουίν, ωστόσο, ποτέ δεν ξέχασε τη ταπεινή της καταγωγή. Χάρη στο πνεύμα της έμεινε στην ιστορία ως η πιο αγαπητή ερωμένη βασιλιά στο λαό. Διάφορα ανέκδοτα ενισχύουν αυτή την άποψη: Όταν ένα συγκεντρωμένο πλήθος τη μπέρδεψε με τη βασική της αντίπαλο, τη Δούκισσα του Πόρτσμουθ, άρχισε να τη φωνάζει καθολική πόρνη. Η Γκουίν δεν έχασε την ψυχραιμία της και απάντησε: «Καλοί μου άνθρωποι κάνετε λάθος. Εγώ είμαι η προτεστάντισσα πόρνη.» Σε ένα παρόμοιο περιστατικό, ο αμαξάς της Γκουίν συνεπλάκη με κάποιον που τη φώναξε πόρνη. Αυτή μπήκε στη μέση, τους χώρισε και είπε: «Ναι, είμαι πόρνη. Βρείτε κάτι άλλο να μαλώσετε.»

Κατά τη διάρκεια της εξουσίας της η Γκουίν κατάφερε να εξασφαλίσει στο γιο της τη διοίκηση ενός δουκάτου και να πείσει το βασιλιά να χτίσει ένα νοσοκομείο για βετεράνους πολέμου.



Ραχάμπ


Η Ραχάμπ ήταν μια ανεξάρτητη και ευφυής γυναίκα αλλά στην εποχής της (1400 π.Χ.) υπήρχε μόνο ένας χώρος για γυναίκες σαν και αυτή: Τα πορνεία της Ιεριχούς. Σύμφωνα με τις πηγές ζούσε άνετα, διατηρούσε το δικό της σπίτι και είχε ένα σημαντικό εισόδημα ακόμα και για τα δεδομένα των αντρών της εποχής. Μια τυχαία ιστορία, καθοριστικής σημασίας για το έθνος των Ισραήλ, θα άλλαζε για πάντα την τύχη της.

Ο Τζόσουα, διάδοχος του Μωυσή και αρχηγός των Ισραηλιτών, θέλησε να οδηγήσει το λαό του από την περιοχή της Ιορδανίας στην Ιεριχώ. Για να το πετύχει αυτό έστειλε δύο κατάσκοπους στην περιοχή, οι οποίοι διάλεξαν να μείνουν στον οίκο της Ραχάμπ. Η Ραχάμπ όχι μόνο τους προσέφερε φιλοξενία αλλά τους έκρυψε και από τους στρατιώτες του βασιλιά της Ιεριχούς για να καταφέρουν τελικά να επιστρέψουν με πολύτιμες πληροφορίες στο Τζόσουα.

Όταν οι Ισραηλίτες κατέλαβαν την Ιεριχώ, αναγνώρισαν την προσφορά της Ραχάμπ που γλύτωσε από την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης. Σύμφωνα με το Ταλμούδ, ασπάστηκε την Ιουδαϊκή θρησκεία παντρεύτηκε κάποιον ισχυρό άντρα, πιθανώς τον ίδιο τον Τζόσουα.



Τζορτζίνα Μπέγιερ


Γεννημένη το 1957 στο Γουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας, η Τζορτζίνα Μπέγιερ (Τζορτζ Μπέρτραντ) έγινε το 1995 η πρώτη τρανσέξουαλ δήμαρχος στον κόσμο. Το κατόρθωμα της ξεπεράστηκε μόνο από τη ίδια όταν το 1999 εξελέγη το κοινοβούλιο. Σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής της καριέρας, η Τζορτζίνα Μπέγιερ υποστήριξε ενεργά τις προσπάθειες των οργανώσεων για τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων κάτι που τελικά την οδήγησε στην παραίτηση μετά από δέκα χρόνια στην κεντρική πολιτική ζωή της Νέας Ζηλανδίας.

Η ιστορία της Μπέγιερ κάθε άλλο παρά παραμύθι ήταν. Προερχόμενη από τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της χώρας, ανακάλυψε σε μικρή ηλικία τη γκέι σκηνή του Γουέλινγκτον και άρχισε να δουλεύει ως πόρνη και χορεύτρια σε νυχτερινά μαγαζιά. Λίγα χρόνια αργότερα μετέβη στο Κινγκς Κρος του Σύδνεϋ, στην πιο κακόφημη και επικίνδυνη περιοχής της Αυστραλίας. Ανακαλύπτοντας τη γκέι σκηνή της πόλης άρχισε να δουλεύει ως πόρνη και χορεύτρια σε νυχτερινά μαγαζιά. Το «παραμύθι» έγινε φίλμ νουάρ όταν τέσσερις άγνωστοι, την απήγαγαν, την ξυλοκόπησαν και τη βίασαν ομαδικά.

Με την επιστροφή της στη Νέα Ζηλανδία, η Μπέγιερ έκανε αλλαγή φύλου και ασχολήθηκε με την υποκριτική και την πολιτική ξεκινώντας από την επιτροπή γονέων ενός σχολείου. Το Το 1995 εκλέχθηκε δήμαρχος της πόλης Κάρτερτον και το 1999 βουλευτής. Μετά από εσωκομματικές τριβές που προκάλεσε η υποστήριξη στα δικαιώματα των ομοφυλοφιλικών παραιτήθηκε, ωστόσο πολλοί υποστηρίζουν ότι πίσω από τις πιέσεις κρυβόταν ο συντηρητισμός της κοινωνίας της χώρας.




Μαντάμ ντε Πομπαδούρ


Η Μαντάμ ντε Πομπαδούρ ήταν η πρώτη ερωμένη του Λουδοβίκου ΙΕ΄ από το 1745 μέχρι το 1750 που ο βασιλιάς της Γαλλίας πέθανε από φυματίωση. Αντίθετα με άλλες ερωμένες, η Ιωάννα Αντουανέτα, όπως ήταν το όνομα της, πέρασε τα παιδικά της χρόνια με πολυτέλεια, είχε μορφωθεί στο καθολικό μοναστήρι του Ποϊσί ενώ στην εφηβεία της η μητέρα της προσέλαβε οικοδιδασκάλους που της έμαθαν χορό, τραγούδι, ζωγραφική, χαρακτική και μουσική. Επίσης, υπό τη στενή ερμηνεία του όρου, αυτή του αγοραίου έρωτα, δεν υπήρξε ποτέ πόρνη.

Κατά τη διάρκεια της εξουσίας της, η Μαντάμ ντε Πομπαδούρ, είχε ενεργή συμμετοχή στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις της αυλής του βασιλιά προκαλώντας την απέχθεια διάφορων κύκλων και τη συμπάθεια άλλων. Το 1755 την προσέγγισε ο γνωστός τότε αυστριακός διπλωμάτης Βενζέλ Αντόν Γκραφ Κάουνιτς που την έπεισε να μεσολαβήσει στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη Συνθήκη των Βερσαλλιών.

Αυτή ήταν η αρχή της αποκαλούμενης Διπλωματικής Επανάστασης που οδήγησε στον Επταετή Πόλεμο με καταστροφικά αποτελέσματα για τη Γαλλία. Ο πρώτος, κατά πολλούς ιστορικούς παγκόσμιος πόλεμος, τελείωσε με την απώλεια της περιοχής της Νέας Γαλλίας του Καναδά και την ήττα στη μάχη μάχη του Ρόσμπαχ. Η Γαλλία βγήκε από τον πόλεμο χρεοκωπημένη.




Η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα


Καμία γυναίκα στην ιστορία δεν ξεκίνησε από τόσο χαμηλά για να φτάσει τόσο ψηλά όσο η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Το τέλος του δικού της ταξιδιού δεν ήταν το κρεβάτι ενός βασιλιά αλλά ο θρόνος μιας από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες της ιστορίας. Της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η Θεοδώρα ήταν κόρη ενός φύλακα στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης ο οποίος πεθαίνοντας άφησε τις τρεις κόρες και τη γυναίκα του στο δρόμο. Με την υποστήριξη της μητέρας τους, τα τρία κορίτσια συμμετείχαν σε κωμικές παραστάσεις χαμηλού επιπέδου στο αμφιθέατρο και σύμφωνα με τα λεγόμενα του Προκόπιου η Κομιτώ και η Θοδώρα ήταν εταίρες. Αν και οι αφηγήσεις του Προκόπιου περιέχουν το στοιχείο της υπερβολής δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ από τους σύγχρονους μελετητές. Σύμφωνα με αυτές η Θεοδώρα ήταν τόσο σεξουαλικά ενεργή που συχνά πήγαινε για «πικνικ» με δέκα άντρες (Βενετούς) και τους τριάντα υπηρέτες τους. Μια φράση που της αποδίδει ο Προκόπιος είναι η εξής: «Η φύση δυστυχώς δε φρόντισε να ανοίξει εξίσου όλες τις διόδους στο άνθος μου.»

Η φήμη που απέκτησε στον Ιππόδρομο δεν έσβησε ούτε μετά από ένα σύντομο γάμο και τη μετάβαση της στην Αλεξάνδρεια. Με την επιστροφή της στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκε με τον Ιουστινιανό και έγινε πατρικία. Λίγο μετά το θάνατο της αυτοκράτειρας Ευφημίας και την κατάργηση ενός νόμου που απαγόρευε το γάμο συγκλητικών και «ηθοποιών» ο δρόμος προς το θρόνο ήταν ανοιχτός.

Κατά τη διάρκεια της παντοκρατορίας της, η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα πέρασε νόμους που απαγόρευαν την πορνεία, επέβαλλαν την θανατική ποινή στους βιαστές και καθιέρωσαν δικαιώματα ιδιοκτησίας στις γυναίκες. Σε πολιτικό επίπεδο ήταν καθοριστική η συμβολή της στη Στάση του Νίκα όπου και έπεισε τον Ιουστινιανό να παραμείνει στην Πόλη και να καταπνίξει την επανάσταση.