Έχετε σκεφτεί ποτέ τι ωραία που θα ήταν να πληρώνεστε για δοκιμάζετε βιντεοπαιχνίδια; Η να παρακολουθείτε τηλεοπτικές εκπομπές επί πληρωμή; Μη βιαστείτε να απαντήσετε!
Κάθε δουλειά έχει τις αρνητικές πλευρές: ρουτίνα, μεγάλα ωράρια, πίεση, χαμηλές αμοιβές. Το ξέρεις όμως και το αποδέχεσαι. Προσπαθείς να κοιτάς τα θετικά και να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο. Τουλάχιστον στη θεωρία κάνεις αυτό που ονειρεύοσουν.
Και είναι κάποιες στιγμές που ονειρευόσουν να παίζεις βιντεοπαιχνίδια σε επαγγελματικό επίπεδο! Ή να βλέπεις τηλεόραση σε επαγγελματικό επίπεδο! Γιατί, αυτές οι δουλειές, τουλάχιστον στα όνειρα, είναι καλές.
5. Δοκιμαστής Video Games
Είναι η δουλειά που κάθε δεκατριάχρονος ονειρεύεται και στην πραγματικότητα υπάρχει. Οι εταιρείες που αναπτύσσουν παιχνίδια πληρώνουν δοκιμαστές μόνο και μόνο για να κάθονται να παίζουν επί ώρες με σκοπό να βρουν «τρύπες» στο λογισμικό. Οι δοκιμές ξεκινάνε πολύ νωρίς, μήνες ή ακόμα και χρόνια πριν την επίσημη κυκλοφορία κάτι που θεωρείται από τα τυχερά της δουλειάς. Ποιος δε θέλει το καινούριο Fifa στο σαλόνι του έξι μήνες πριν την επίσημη κυκλοφορία;
Ωστόσο, στην πραγματικότητα οι δοκιμαστές παίζουν ένα συγκεκριμένο μέρος του παιχνιδιού δεκάδες φορές, ξανά και ξανά, μέχρι να βεβαιωθούν ότι είναι εντάξει. Οι περιπτώσεις που επιλέγουν πίστα ή επίπεδο ή σενάριο είναι ελάχιστες. Αν βρουν ένα λάθος στο λογισμικό πρέπει να γράψουν μια αναλυτική αναφορά, πως και που την εντόπισαν. Όταν οι προγραμματιστές διορθώσουν λάθος ξαναστέλνουν το παιχνίδι πίσω για δοκιμές στο ίδιο σημείο. Και ξανά και ξανά μέχρι οι δοκιμαστές να βεβαιωθούν ότι όλα είναι εντάξει.
Κάτι άλλο που είναι στα καθήκοντα των δοκιμαστών είναι να δοκιμάσουν τον εξοπλισμό. Αυτό μπορεί να σημαίνει να πατάνε το κουμπί του On Off μέχρι να δουν πόσες φορές θα αντέξει μέχρι να καεί. Κάθε φορά πρέπει να καταγράφουν επιμελώς πόσο το πάτησαν, με τι χρονική διαφορά από το προηγούμενο πάτημα και πόσο χρειάστηκε για να πάρει μπρος η συσκευή. Όπως και με λογισμικό, όταν βρεθεί ένα λάθος, διορθώνεται και η συσκευή ξαναστέλνεται στους δοκιμαστές. Εφιάλτης δηλαδή!
Όταν λοιπόν έρθει η ώρα να παίξουν το παιχνίδι μάλλον ισχύει το ανέκδοτο με το γρύλλο!
4. Ζυθοποιός
Οι ζυθοποιός είναι ο άρχοντας της ζυθοποιίας. Είναι αυτός που δημιουργεί, δοκιμάζει και αποφασίζει ποιες συνταγές θα προχωρήσουν σε μεγάλη κλίμακα παραγωγής για να καταλήξουν στο ράφι του καταναλωτή. Επιβλέπει τη διαδικασία από την αρχή ως το τέλος ώστε να εξασφαλίσει την ποιότητα του προϊόντος από τη γεύση μέχρι το χρώμα. Δοκιμές επί δοκιμών, διορθώσεις και ξανά δοκιμές επί δοκιμών.
Αν όλα πάνε καλά κατά την παραγωγή τότε η δουλειά μπορεί να είναι και ευχάριστη. Ωστόσο, η μπύρα (όπως και το κρασί) είναι πολύ σύνθετο προϊόν από χημικής άποψης και εξαρτάται από απρόβλεπτα φυσικά συστατικά όπως το κριθάρι, η ζύμη και ο λυκίσκος. Ο ζυθοποιός δουλεύει καθημερινά γύρω στις 10ώρες, χωρίς σαββατοκύριακα, παρακολουθώντας διαρκώς την εξέλιξη του προϊόντος, δοκιμάζοντας δυσάρεστα υγρά όπως η βύνη, το ζυθόγλευκος και ο μούστος για να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις όπου χρειαστεί.
Αν παρόλα αυτά έχει όρεξη να πιει μπύρα μετά, μπράβο του!
3. Διοργανωτής συναυλιών
Ποιος δεν ονειρεύεται να γνωρίσει από κοντά και να μιλήσει με τα μουσικά του είδωλα; Να πάρει ένα special edition LP με χειρόγραφη αφιέρωση; ‘Η έστω ένα αναμνηστικό μπλουζάκι από το αυθεντικό εμπόρευμα του καλλιτέχνη; Να περιφέρεται με την καρτέλα του VIP στα παρασκήνια; Να συμμετέχει στα πάρτι με τις γκρούπις;
Όνειρα!
Στην πραγματικότητα, οι διοργανωτές έχουν να αντιμετωπίσουν ένα οργανωτικό χάος και να εξασφαλίσουν και την τελευταία λεπτομέρεια της συναυλίας για να κυλήσουν όλα ομαλά. Και σαν να μη φτάνει το άγχος, έχουν να ικανοποιήσουν και όλα τα καπρίτσια των σταρ που συνήθως στέλνουν μια λίστα με όλες τους τις επιθυμίες αρκετό καιρό πριν την εμφάνιση. Οι απαιτήσεις αυτές ποικίλουν από λουλούδια στο δωμάτιο μέχρι την εφημερία του τοπικού νοσοκομείου. Πολλές φορές –έχει γίνει αυτό- να ξεχωρίσουν τα M&M της σουίτας σε χρώματα.
Τους καλοκαιρινούς μήνες που προσφέρονται για φεστιβάλ, η διοργάνωση συναυλιών απαιτεί 70 ώρες εργασίας την εβδομάδα και μάλιστα χωρίς κανείς να εγγυάται την αμοιβή. Οι διοργανωτές παίρνουν ένα μέρος από τα έσοδα οπότε πρέπει να ξέρουν τι κάνουν, ποιοί καλλιτέχνες θα φέρουν κέρδος, ποιοί χώροι μπορούν φιλοξενήσουν τη διοργάνωση τους και με τι κόστος. Στην πραγματικότητα ούτε τη συναυλία δε βλέπουν.
2. Επαγγελματίας θεατής τηλεόρασης
Μπορεί να προκαλεί γέλια, αλλά είναι μια πραγματική δουλειά και στη χώρα μας. Εκτός αν νομίζει κανείς ότι αυτοί που βγάζουν τα χιουμοριστικά βίντεο με τα σαρδάμ των πολιτικών και τις χαζομάρες της Μενεγάκη είναι τόσο τυχεροί που μονίμως πέφτουν πάνω στα πιο αστεία σημεία.
Η δουλειά του επαγγελματία θεατή μπορεί να γίνει τόσο απεχθής όσο και αυτή του δοκιμαστή βιντεοπαιχνιδιών. Το ψητό είναι πάντα στο σκουπιδαριό και απαιτεί την παρακολούθηση όλων των trash προγραμμάτων.
Αν κάποιος νομίζει ότι θα είναι αρκετά τυχερός ώστε κάπου κάπου να παρακολουθεί τις αγαπημένες του εκπομπές θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Τα προγράμματα είναι τόσα πολλά που οι πιθανότητες είναι απειροελάχιστες. Επίσης, οι εταιρείες που εξειδικεύονται σε αυτό τον τομέα αναθέτουν κάθε συγκεκριμένο πρόγραμμα σε ένα συγκεκριμένο υπάλληλο. Οπότε το πιο πιθανό είναι να βλέπεις τα «Παρατράγουδα» ή «Μεσάνυχτα με τη Βάνα» για έναν ολόκληρο χρόνο, 8 ώρες την ημέρα, χωρίς διακοπή παρά την αγαπημένη σου σαπουνόπερα.
1. Γευσιγνώστης
Η δουλειά των γευσιγνωστών που δουλεύουν στη βιομηχανία είναι πολύ διαφορετική από αυτή που οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους και δεν έχει καμία σχέση με το να δοκιμάζουν τις τελευταίες εμπνεύσεις ενός κορυφαίου σεφ και να προτείνουν το κατάλληλο επιδόρπιο ή το κατάλληλο φρούτο.
Στη βιομηχανία είναι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη των νέων προϊόντων από πατατάκια μέχρι συσκευασμένα γλυκά. Όπως και οι ζυθοποιοί πρέπει να δοκιμάζουν όλα τα στάδια παραγωγής των προϊόντων για να γίνονται οι απαραίτητες διορθώσεις και να εξασφαλίζεται η ποιότητα του τελικού αποτελέσματος. Αυτό σημαίνει ακόμα και δοκιμές της πρώτης ύλης.
Όταν πρόκειται για προϊόντα που έχουν ως βάση το γάλα (τυρί, σοκολάτα κ.α.), η διαδικασία περιλαμβάνει τη δοκιμασία διαφόρων παραλλαγών μέχρι να … καεί η γλώσσα. Και αυτά είναι μόνο η αρχή. Οι εταιρείες προσλαμβάνουν δοκιμαστές για να ελέγχουν π.χ. τις ίδιες ποικιλίες μανιταριών κάθε μέρα μέχρι να καταλήξουν στο διάρκεια λήξης του προϊόντος (κάποια προιόντα λήγουν όταν χαλάσει η γεύση τους και όχι όταν γίνουν επικίνδυνα) ή να δοκιμάζουν τις διάφορες γεύσεις σε αρωματισμένα χάπια όπως αντισυλληπτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου